Op wandelvakantie met een baby (en ja, dat kan écht)

Als ik ergens inmiddels veel ervaring mee heb, dan is het wel wandelen met een baby. Die baby is inmiddels een peuter, maar wandelen is nog steeds onze favoriete vakantie-activiteit.
Toch krijg ik deze vraag regelmatig: hoe is dat eigenlijk, een wandelvakantie met een baby?

Mijn eerlijke antwoord? Heel gezellig. Best zwaar (fysiek en soms ook mentaal). Maar absoluut een aanrader.

Een goede voorbereiding is écht alles

Een goede voorbereiding is altijd belangrijk, maar zodra je met een kind gaat wandelen, wordt die voorbereiding cruciaal. Dat ondervond ik afgelopen zomer maar al te goed.

We hadden het plan om naar een nabijgelegen dorp te wandelen, zo’n 7 kilometer verderop. Daar zouden we lunchen bij de bakker en daarna relaxed met de bus teruggaan. Klinkt ideaal, toch?

Je raadt het al: de bakker bleek gesloten. En de bus… die reed niet.

Omdat mijn dochter een enorme veelvraat is, heb ik standaard een arsenaal aan snacks voor haar in mijn rugzak. Maar omdat die lunch zo mooi gepland stond, had ik voor mezelf alleen een pakje Sultana meegenomen. “Voor noodgevallen.”

Ik kan je vertellen: 14 kilometer wandelen, met 20 kilo op je rug en zonder eten, is geen feest. Mijn dochter had nergens last van – ik daarentegen leerde een zeer waardevolle les.

Snacks, drinken en nog meer snacks

Sindsdien weet ik het zeker: neem altijd genoeg eten en drinken mee. Voor jezelf én je kind. Bij ons werkt het trouwens prima om allemaal uit dezelfde bidon te drinken.

Snackjes zijn goud waard. Ze houden je kind tevreden – en laten we eerlijk zijn, ook jezelf. En een vrolijk kind betekent vaak ook een vrolijke mama.

 Wandelen met 20 kilo op je rug

Ik draag mijn dochter in een stevige rugdrager, wat betekent dat ik in totaal ongeveer 20 kilo meedraag. Wandelstokken zijn voor mij dan echt geen overbodige luxe. Ze zorgen voor meer stabiliteit en maken het lopen een stuk soepeler.

Zonnebrand is uiteraard een must. Gelukkig heeft onze drager een UV-werende zonnekap, wat net dat beetje extra bescherming geeft. Ook hier geldt: werk in laagjes, voor jezelf én voor je kind.

Rustmomenten, knuffels en dutjes

Onderweg stoppen we regelmatig. Even drinken, knuffelen, kletsen. Ik praat volop tegen haar, wijs dingen aan en betrek haar bij alles wat we tegenkomen. Zo blijft ze geïnteresseerd en ontspannen.

In de bergen zorg ik er altijd voor dat de regenhoes van de rugdrager meegaat. Slaat het weer om of wordt het kouder, dan is die extra laag ontzettend fijn.

Om haar te vermaken gaat er vaak ook een knuffeltje mee. Regelmatig “betrap” ik haar erop dat ze het knuffeltje als hoofdkussen gebruikt en heerlijk ligt te dutten.

Hoe ver kun je wandelen met een baby?

De langste afstand die wij tot nu toe hebben gelopen is 13 kilometer, inclusief hoogtemeters. Dat is voor ons goed haalbaar, zowel fysiek als qua tijd voor mijn dochter.

Bij meerdaagse tochten zorg ik er altijd voor dat we onderweg of op de eindbestemming een plek hebben waar zij zich even kan uitleven. Denk aan een speeltuin, een grasveld of een zwembad.

We hebben daarbij één belangrijke regel: we faciliteren alles wat zij vraagt – binnen redelijke grenzen natuurlijk. We vinden het ontzettend belangrijk dat zij met plezier met ons meegaat. Want alleen dan blijft wandelen voor iedereen leuk.

Tot slot

Wandelen met een baby vraagt meer voorbereiding, meer flexibiliteit en soms wat extra doorzettingsvermogen. Maar het levert ook zoveel op: samen buiten zijn, rust, verbinding en herinneringen die je nooit meer vergeet.

En geloof me: die kilometers? Die vergeet je snel. Die momenten samen niet. 💛